Cesarzowa nocy : historia Katarzyny Wielkiej

Kontrast:

Czcionka:

Książka

W koszyku

oceń

Cesarzowa nocy : historia Katarzyny Wielkiej / Ewa Stachniak ; Il. Nina Dzierżawska. - Kraków : Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, 2014. - 473,[7] s. ; 21 cm.

(MIĘDZY SŁOWAMI - Znak)

Autor

Stachniak Ewa. Autor Dzierżawska Nina. Il.

Forma i typ

Książki

Temat

Powieść kanadyjska Katarzyna II

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Krzykosy

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-3 (1 egz.)

Filia w Pięczkowie

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. 821-3 (1 egz.)

Recenzje:

To wyjątkowa opowieść o kobiecie, która przez ponad trzydzieści lat zasiadała na tronie Rosji, kobiecie silnej i mającej potężną władzę, którą umiejętnie wykorzystywała, bez skrupułów. Ale tutaj mamy okazję zobaczyć jej łagodniejsze oblicze – nie to ostre, które znamy z kart historii. Dla Polaków caryca Katarzyna II ma wykrzywioną twarz zachłannego zaborcy i ta opowieść temu nie przeczy, ale pokazuje, ze to jedna z wielu bardzo różnych: jest także ta upudrowana z peruką, (...) wyprostowana i dumna, albo w alkowie w luźnej podomce przytulona do kochanka, pocieszająca czy pouczająca wnuki, na tronie lub w sali balowej w pełnej okazałości po wielogodzinnych staraniach pokojówek i służących, wykrzywiona cierpieniem, samotna, zła, zapłakana po stracie dziecka, zapracowana, rozmarzona, snująca plany z palcami poplamionymi atramentem przy biurku… Wyłania się z tego obraz kobiety bardzo uczuciowej, pragnącej miłości i uznania.
Książka zaczyna się od ostatnich chwil życia Katarzyny II, kiedy upada i nie ma z nią kontaktu – rzeczywistość miesza się jej z przeszłością – snuje wspomnienia o swoim długim życiu: ona jako dziecko mieszkająca w Prusach, jako dziewczyna przemierzająca tysiące kilometrów, by wyjść za mąż, jako młoda żona, matka, kochanka targana namiętnościami i ambicjami, kobieta, która ma odwagę sięgnąć po władzę i sprawować ją wiele lat niepodzielnie twardą ręką - pisząc ukazy, staczając walki, zyskując nowe terytoria, podpisując traktaty, decydując o losie wielu ludzi, tworząc historię… Śledząc kolejne lata panowania widzimy, jak z naiwnej młodziutkiej Zofii von Anhalt-Zerbst stała się silną zdecydowaną carycą Katarzyną Wielką, z którą liczy się świat.
To książka składająca się właściwie z rozważań Katarzyny, jej myśli i marzeń, które dotyczą spraw osobistych i politycznych, rodzinnych i państwowych, drobnych codziennych i ważnych mających wpływ na losy kraju. Caryca patrzy na swoje życie z perspektywy przeżytych lat i dokonuje swoistego podsumowania, jakby sama sobie udziela rad; w powieści jest wiele wartościowych przestróg. Np.: „Pamiętaj tylko to, co ma znaczenie” albo: „Nie warto bać się tego, co jeszcze nie nadeszło”.
Na początku usłyszy od swojego kochanka Grigorija słowa, które będą ją prowadzić: „Władza polega na pewnym zajmowaniu swojej pozycji. Władza to nagrody udzielane za to, czego pragniesz i kara za to, czego nie akceptujesz. Władzę zdobywa się albo traci z każdym krokiem, każdym drżeniem głosu. Zwycięstwo bierze się z pewności siebie, Katinko. Każdy żołnierz ci to powie”. Potem już sama wie: „Jeśli chcesz władzy, musisz mieć odwagę jej użyć”. Oraz: „Nigdy nie płacz. Nigdy nie pokazuj nikomu, gdzie cię boli. Każ im myśleć, ze jesteś silna”. I jest. Taka pokazuje się na zewnątrz, ale w środku myśli czasem: „Dobrze jest przyznać się do żalu. Pozwolić płynąć łzom, które potem otrze z policzków czyjaś delikatna dłoń”. Bo: „Serce może twardnąć tylko do pewnego momentu, a potem pęka”.
Kształtuje osobowość swoich wnuków wybierając im odpowiednie lektury, rozrywki i prowadząc przemyślane rozmowy, bo wierzy, że są przyszłością kraju, jej nadzieją. Uważa, że: „dzieci potrzebują światła i wolności. Muszą zadawać pytania, na które dostaną odpowiedź. Dowiadywać się, że kiedy blask rozumu rozświetla ciemność, wszystko jest możliwe”. Ale nie rozpieszcza ich, bo: „To, o co trzeba zabiegać, zawsze będzie cenniejsze”.
Jest też targana wątpliwościami: „Jak pogodzić ogień z wodą? Jak pływać sitem po morzu? Kiedy jesteś carycą, próbujesz”.
Chce się odciąć od złośliwych plotek o swojej matce: „Jabłko może spaść niedaleko jabłoni, ale nie musi tam pozostać”.
Boi się szpiegów: „Łatwo popełnić poważny błąd, a jeszcze łatwiej go zauważyć i donieść” i „Jeśli pozwolisz wrogom czaić się w ciemności, urosną w siłę i zaatakują cię, kiedy nie będziesz się tego spodziewała”.
Usprawiedliwia się: „Jeśli nie uderzysz pierwsza, ryzykujesz, ze sama zginiesz” oraz: „Kiedy kradniesz mężowi tron, lepiej dopilnuj, by nie mógł ci go odebrać”.
Nie zostawia nic przypadkowi, bo wierzy, że „los nie jest ślepy. Los to seria starannie przemyślanych kroków”.
Jest w środku podejmowania ważnych decyzji politycznych i rodzinnych, gdy zdradza ją jej własne ciało. „Starość bierze nas z zaskoczenia. Czy to dlatego, że to jedyny okres w życiu, po którym nic już nie ma?” * Bardzo lubię takie książki z historią, która nie bombarduje za bardzo datami i faktami, ale jest wspaniałym tłem i źródłem wydarzeń – choć czuję, ze brak mi wiedzy, to jednak tym chętniej staram się ją uzupełnić zachęcona lekturą. Podobał mi się też styl pisania, lekki i bezpretensjonalny. I ciekawy sposób przedstawienia wielkiej carycy z zupełnie innej strony. Wiadomo, że to fikcja literacka i wyobraźnia autorki, ale bardzo ciekawa i wciągająca.
//wszystkie cytaty pochodzą z tej powieści//

MARC21

ISO 2709

Zestawienie liniowe

Indeks autorski

Indeks przedmiotowy

Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.

Nie pokazuj tego więcej

SOWA OPAC :: wersja 6.4.1 (2024-11-08)

Oprogramowanie dostarczone przez SOKRATES-software.

Wszelkie uwagi dotyczące oprogramowania prosimy zgłaszać w bibliotece.